تورم و افزایش نرخ ارز، علاوه بر زندگی مردم عادی، ورزش قهرمانی را نیز با مشکلات زیادی مواجه کرده است. از سخت شدن اعزام‌های برون‌مرزی و افزایش چند برابری هزینه سفر تیم‌ها به خارج از کشور که بگذریم، بحث رشته‌های تجهیزات‌محور مطرح است و گرانی بیش از همه آنها را تحت‌فشار قرار داده است. نداشتن امکانات به‌روز، استاندارد و کافی، چالش امروز و دیروز ورزش نیست و سال‌هاست که ملی‌پوشان بسیاری از رشته‌ها از آن گلایه دارند. هرچند در بسیاری از مواقع وعده مسئولان در کاهش این کمبود‌ها توخالی از آب درآمده و هرگز به واقعیت نزدیک نشده، اما در مواردی نیز شاهد تلاش مدیران مربوطه برای کاهش دغدغه ورزشکاران بوده‌ایم و مشکلاتی از جمله محل تمرین، اردو و اعزام تا حدودی مرتفع شده‌اند. با این‌حال هنوز ملی‌پوشان زیادی منتظر نگاه حمایتی وزارت ورزش و دیگر مسئولان هستند. رشته‌هایی که برای تمرین و مسابقه ابتدا باید تجهیزات داشته باشند و پس از آن وارد گود شوند، بیش از سایرین از کمبود‌ها رنج می‌برند. رشته‌هایی مثل تیروکمان، تیراندازی و بسکتبال باویلچر تا زمانی که امکانات لازم را در اختیار نداشته باشند، عملاً در میادین خارجی حرفی برای گفتن ندارند، چراکه رقبای آسیایی و جهانی تا دندان مسلح هستند و تأمین تجهیزات لازم گام اول ورود به جمع برترین‌هاست. در صورت محقق شدن این شرایط، تازه می‌توانیم برای تمرینات منسجم و هدفمند، مسابقات تدارکاتی و حضور موفق در تورنمنت‌های معتبر برنامه‌ریزی کنیم.
با اینکه همه از جمله مسئولان ورزش پروسه موفقیت در ورزش قهرمانی و نقش امکانات در این پروسه را می‌دانند، ولی هنوز که هنوز است نداشتن تجهیزات به‌روز و امکانات اولیه، چالش بزرگ برخی از تیم‌های ملی و ورزشکارانشان به‌حساب می‌آید. در این اوضاع ملی‌پوشان بسکتبال باویلچر هنوز منتظر خرید ویلچر‌های نو هستند تا شرایط درخشش‌شان در مسابقات قهرمانی آسیا- اقیانوسیه هموار شود. از سوی دیگر ملی‌پوشان تیروکمان هم با هزار و یک مصیبت و البته از جیب خود باید از طریق واسطه‌ها و چند برابر قیمت کمان وتیر بخرند تا از تمرینات جا نمانند. داستان رشته تیراندازی را نیز که همه می‌دانند و اینکه به‌روز کردن اسلحه‌ها و خرید فشنگ‌های باکیفیت چقدر سخت و هزینه‌بر است.
مشکل نداشتن ویلچر استاندار برای تیم‌ملی بسکتبال باویلچر تازگی ندارد، ولی اینکه وزیر ورزش با حضور در اردوی این تیم قول همکاری و حل این معضل همیشگی را داده، جای امیدواری دارد. از طرفی گفت‌وگوی ملی‌پوش تیروکمان با رسانه‌ها در خصوص نقش نوسانات ارزی بر قیمت کمان و تیر و اینکه واسطه‌ها در این وانفسا چطور از این نوسانات درآمد به جیب می‌زنند، نیز اصلاً خوب نیست. از صحبت‌های سرمربی تیم‌ملی بسکتبال باویلچر اینگونه به نظر می‌رسد که اعضای تیم روی قول دنیامالی حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند و منتظرند هرچه زودتر و قبل از اعزام به مسابقات آسیا- اقیانوسیه، ویلچر‌های نو به دست‌شان برسد. ما هم امیدواریم این وعده آقای وزیر در کوتاه‌ترین زمان ممکن به واقعیت تبدیل شود و یک‌بار هم که شده ورزشی‌ها از اعتماد به مسئولان پشیمان نشوند. در این صورت هم دنیامالی پیش جانبازان و توان‌یابان روسفید می‌شود و هم بسکتبالیست‌ها با روحیه مضاعف به میدان می‌روند. از آنجا که دیگر ورزشکاران هم انتظار نگاه حمایتی از وزارت را دارند، امیدواریم وزیر ورزش برای رسیدگی به وضعیت کمبود‌ها و به‌ویژه در رشته‌های تجهیزات‌محور، شخصاً وارد عمل شود و با بررسی نیاز‌های مبرم و ضروری ملی‌پوشان، دستوراتی برای رفع کمبود‌های موجود صادر کند. ملی‌پوشی که حواسش به نرخ دلار باشد و بدون درآمد ثابت مجبور به خرید تجهیزات چندصد میلیونی شود، چطور قرار است برای موفقیت در رقابت‌های مهم انگیزه، روحیه و تمرکز لازم را داشته باشد؟!
